Alberto Ascari: Legenda wyścigów

Alberto Ascari to jedna z najważniejszych postaci w historii motorsportu, której kariera zaczęła się pod skrzydłami Enzo Ferrari. Był jednym z niewielu kierowców, którzy na Grand Prix Monako zakończyli przejażdżkę w morzu.

Pochodził z znanej rodziny wyścigowej. Jego ojciec, Antonio Ascari, urodził się w 1888 roku i od najmłodszych lat fascynował się silnikami spalinowymi. W dzieciństwie pomagał przy naprawie maszyn rolniczych oraz pracował jako kowal i mechanik rowerowy u Giuseppe i Arutra Nuvolari, ojca i stryja legendarnego Tazia Nuvolari.

Wkrótce zaczął pracować jako mechanik w firmie CMN (Construzioni Meccaniche Nazionali). W 1909 roku wraz z bratem wyjechał do Brazylii, ale po śmierci brata z powodu żółtej febry, wrócił i objął stanowisko kierownika serwisu w CMN. Podczas I wojny światowej pracował jako mechanik lotniczy. Z wyścigami zetknął się przed wojną, a swój pierwszy start odbył w 1911 roku w Modenie.

W świecie wyścigów na wysokim poziomie zadebiutował w 1919 roku, zdobywając samochód Fiat Grand Prix 4500. Miał na swoim koncie wygrane w wyścigach górskich Consuma oraz w wyścigu Targa Florio, jednak w tym ostatnim doznał poważnego wypadku. Dzięki determinacji zwrócił uwagę marki Alfa Romeo, co doprowadziło do rozpoczęcia współpracy. W 1923 roku zdobył swoje pierwsze wielkie zwycięstwo w Grand Prix na torze w Cremonie, a rok później powtórzył ten sukces oraz wygrał włoską Grand Prix w Monzy.

W 1925 roku Ascari zrealizował swoje marzenia o wygraniu Wielkiej Nagrody Belgii, ale podczas Grand Prix Francji odniósł poważne obrażenia po tym, jak jego samochód wypadł z toru. W wieku 36 lat zmarł w karetce w drodze do szpitala, zostawiając syna Alberta, który miał wtedy zaledwie siedem lat.

Obserwując historyczne zdjęcia, można zauważyć, że Alberto Ascari był od najmłodszych lat częścią świata wyścigów. Nawet unikał szkoły, sprzedając swoje podręczniki, aby uczestniczyć w wyścigach. Swoje pierwsze kroki na torze stawiał na motocyklach, ale prawdziwą sławę zdobył na czterech kółkach.

Jego debiut w wyścigach samochodowych to Mille Miglia w 1940 roku, gdzie jeździł samochodem Auto Avio Construzioni 815, użyczonym mu przez przyjaciela jego zmarłego ojca, Enzo Ferrari. W czasie II wojny światowej jego rodzinna warsztat odgrywał mianowicie kluczową rolę w serwisowaniu pojazdów dla armii włoskiej oraz transportowaniu paliwa do Afryki Północnej.

Po wojnie Ascari wrócił do wyścigów z samochodem Maserati, szybko zdobywał uznanie jako utalentowany kierowca. W 1948 roku wygrał Grand Prix w San Remo oraz Coppa Acerbo, a w brytyjskim Grand Prix w Silverstone zajął drugie miejsce. W 1949 roku odniósł osiem zwycięstw w znaczących wyścigach, prowadząc zarówno Maserati, jak i Ferrari.

Formuła 1 zadebiutowała w 1950 roku, a Ferrari wzięło udział w Monako, gdzie Ascari zajął drugie miejsce. W 1951 roku zakończył jako drugi w klasyfikacji, a w latach 1952 i 1953 zdobył tytuł mistrza świata dzięki znacznym zwycięstwom.

W 1954 roku jego forma spadła, a po zaledwie jednym zwycięstwie na Mille Miglia zakończył współpracę z Ferrari z powodu nieporozumień finansowych. Przeszedł do Lancii, gdzie podczas swojego debiutu w Argentinie miał wypadek, a kolejny w Monako, gdzie jego Lancia D50 wylądowała w morzu. Na szczęście udało mu się przeżyć z jedynie złamanym nosem. 22 maja 1955 roku śmierć niestety go dopadła.

Wziął udział w testach samochodu Ferrari 750 na torze w Monzie. Podczas wyścigu przewrócił się na wyjeździe z zakrętu Curva del Vialone, co tragicznie zakończyło jego życie. Alberto Ascari został pochowany obok swojego ojca na cmentarzu Cimitero Monumentale w Mediolanie.