Mazda i jej nieudane submarki premium

W pod koniec lat 80-tych zarząd Mazdy zainspirował się sukcesami Toyoty i postanowił zwiększyć swoją obecność na rynku premiowym, tworząc nietypowy plan, który zakładał wprowadzenie aż trzech submarek. Tak więc, w odróżnieniu od konkurencji, takich jak Honda czy Toyota, które stworzyły jedną markę, Mazda zdecydowała się na rozwój bardziej rozległej oferty.

Rok 1986 przyniósł powstanie marki Acura przez Hondę, a w 1989 r. Toyota zainaugurowała Lexus, kolejno dołączył Nissan z Infiniti. Mazda również chciała wyznaczyć nowe ścieżki w segmencie premium, a ich siedziba w Hiroszimie miała zasadnicze plany, aby stać się trzecim największym producentem samochodów w Japonii, zaraz za Toyotą i Nisssanem.

Jednak strategia Mazdy, która zakładała rozbudowę oferty kosztem jakości, nie przyniosła oczekiwanych rezultatów, a jej submarki wpadły w wir kryzysu gospodarczego, który nastał w Japonii. Pierwszą z submarek było Eunos, które powstało w 1989 roku, oferując modele, które miały być w ofercie wyżej niż standardowe Mazdy.

Eunos skupiało się na przyjemności z jazdy i sportowym charakterze, z popularnymi modelami, takimi jak Eunos 100 oraz Eunos Presso, w rzeczywistości znanymi jako Mazda 323F i MX-3. Najbardziej kultowym modelem był Eunos Roadster, który stał się częścią historii Mazdy jako nie tylko samochód, ale symbol radości z jazdy.

Inną submarką, która miała szansę na podbój rynku, była Amati. Główne plany zakładały wprowadzenie modeli odpowiadających Eunos 500 i Eunos 800, jednak plany te zostały pokrzyżowane przez kryzys, a model Amati 1000 pozostał jedynie w sferze spekulacji.

Trzecią submarką była Autozam, stworzona w 1989 roku z myślą o najtańszych, prostych samochodach. Jej flagowym modelem był AZ-1, niewielki kei car o bardzo sportowym charakterze oraz unikalnej stylistyce. Choć Autozam miał wiele modeli bazujących na współpracy z innymi producentami, to zapewnił Mazdzie kontynuację linii kei cars aż do dziś.

Dla Mazdy czas ten nie był łatwy, jako że submarki takie jak Eunos i Amati nie przetrwały długo, jednak Autozam jako jedyna odnotowała sukces i była kontynuowana jako marka Mazdy przez wiele lat. Kolejną submarką, ɛ̃fini, wprowadzono w 1991 r. jako luksusowy segment, który jednak też nie miał długości życia, kończąc działalność w 1997 r.

Podsumowując, ambicje Mazdy aby stworzyć większą liczbę marek premium na zachodzie nie przyniosły oczekiwanych skutków, stając się przypomnieniem o kruchym balansu między ambicjami a rzeczywistością.