Rewolucja tureckiej motoryzacji: Anadol

Tureckie FSO w praktyce - historia samochodu Anadol, który był motoryzacyjną rewolucją. Warto przywołać ten temat, gdyż Turcja często kojarzy się jedynie z słońcem, kebabami i podróbkami ubrań, jednak w jej historii kryje się także marka, która starała się wykreować turecki samochód.

Pomimo długiej i interesującej historii, Turcja nie ma wielu lokalnych konstrukcji w motoryzacji. Chociaż niedawno zaprezentowano elektryczny model Togg, jego podzespoły pochodzą z Chin. W przeszłości jednak w Turcji był czas, kiedy próbą powstania rodzimych samochodów zajmowała się marka Anadol.

Początki były obiecujące, lecz nie udało się zrealizować zamierzeń. W 1961 roku prezydent Turcji, generał Cemal Gürsel, wzywał do narodowego uprzemysłowienia oraz potrzebę stworzenia krajowego pojazdu. W odpowiedzi na ten apel inżynierowie w ciągu 130 dni zaprojektowali prototyp Devrim, co w tureckim oznacza 'rewolucję'. Samochód prezentował się elegancko i był wyposażony w dwulitrowy silnik benzynowy stworzony przez Turków. Pierwsza prezentacja miała miejsce 29 października 1961 roku, w Dzień Republiki, jednak produkcja seryjna nigdy nie ruszyła.

Na scenę tureckiej motoryzacji wkrótce wkroczył Ahmet Vehbi Koç, przedsiębiorca, który już w 1926 roku reprezentował Forda i Standart Oil w Turcji. Po II wojnie światowej zainwestował w budowę fabryki żarówek, a jego współpraca z Fordem zaowocowała w 1959 roku utworzeniem joint venture, Otosan Otomobil. Priorytetem tej firmy było stworzenie pierwszego masowo produkowanego samochodu w Turcji.

W latach sześćdziesiątych Koç nawiązał współpracę z brytyjską firmą Reliant, która miała doświadczenie w produkcji nadwozi samochodowych. Zakupił prototyp FW5, a razem z silnikiem Forda udało się stworzyć pierwszy turecki samochód osobowy - Anadol. Produkcja ruszyła w 1966 roku, a dwudrzwiowy fastback wzbudził spore zainteresowanie, zwłaszcza że jego nadwozie z włókna szklanego było lekkie, ważąc zaledwie 828 kg.

Pomimo wysokiej ceny, Anadol A1 znalazł wielu nabywców, a jego produkcja trwała do 1975 roku. Z czasem wprowadzono nowe wersje, w tym sedan i kombi, jednak to Anadol A2 był bardziej zmodernizowanym modelem, który zadebiutował w 1970 roku. Niestety, konkurencja z zachodu sprawiła, że seryjna produkcja Cadów musiała zostać zakończona w 1981 roku, po wyprodukowaniu około 55 tys. egzemplarzy.

Na dodatku, Anadol musiał zmierzyć się z wewnętrzną konkurencją ze strony Fiata, z którym Koç podpisał umowę na produkcję nowych modeli, takich jak Tofaş. Produkcja nowych pojazdów odeszła w cień starej, a marka Anadol straciła na znaczeniu.

Ostatecznie, w 1991 roku zakończono produkcję ostatniego Anadola - pickupa P2, zmieniając jego nazwę na Otosan. Historia Anadol pokazuje wielkie marzenia i ambicje, które spotkały się z trudną rzeczywistością tureckiego rynku motoryzacyjnego.